Hulp van het Simbahuis

Els was 25 toen ze besefte dat ze niet langer in staat was voor haar kinderen te zorgen. Ze klopte aan bij het Simbahuis in België. In dat land biedt SOS Kinderdorpen opvang en begeleiding aan gezinnen die de opvoeding van hun kinderen tijdelijk niet aankunnen.

“Ergens schaam ik me er nog altijd voor dat ik hulp moest vragen”, begint Els haar verhaal. “Het was misschien wel het moeilijkste dat ik ooit heb moeten doen, maar de juiste keuze.” Els heeft zelf een verleden in de jeugdzorg. Toen ze voor het eerst moeder werd, nam ze zich voor: zij zou haar kinderen wél de liefde geven die ze zelf had gemist. Getraumatiseerd door haar verleden en een relatie die steeds gewelddadiger werd, vergat ze echter voor zichzelf te zorgen. Zo gleed ze af in een depressie en een verslaving.

Geschenk uit de hemel

Om weer volledig moeder te zijn, moest ze eerst voor zichzelf zorgen. Dat deed het Jongeren Advies Centrum haar inzien. De drie kinderen die Els in die tijd had, gingen naar naar het Simbahuis. “Een geschenk uit de hemel”, zegt ze. “Een betere plek had ik me niet kunnen wensen. Ik vroeg de kinderen onlangs hoe zij terugkijken op hun tijd in het Simbahuis. Voor hen is het een mooie herinnering, ze waren er gelukkig.”

Samen op één kamer

De kinderen woonden ongeveer een jaar in het Simbahuis. Dat ze samen konden blijven, vond Els heel belangrijk: “En niet vanzelfsprekend, want in de jeugdzorg worden broers en zussen vaak van elkaar gescheiden. Ze sliepen samen op een kamer en hadden veel steun aan elkaar. Ook nu zorgen zij nog echt voor elkaar. Daar ben ik als moeder wel trots op.”

Zelf bleef Els steeds betrokken bij haar kinderen. “Ik was altijd welkom in het Simbahuis en kwam vaak op bezoek. Ik kon, met de nodige hulp, werken aan mezelf en wist dat mijn kinderen intussen veilig waren.”

Trots op gezin

Na een jaar gingen de kinderen weer naar huis en werd het gezin nog enkele maanden begeleid. Ruim zes jaar later heeft Els inmiddels een vierde kind gekregen: “Al heb ik het af en toe nog moeilijk, ik begin in mezelf te geloven. Mijn kinderen hebben een moeder die van ze houdt en er voor ze is. Ze hebben de vrijheid om zichzelf te zijn, iets wat ik nooit heb gekend. Voor het eerst in mijn leven heb ik het gevoel dat ik trots mag zijn op mezelf en mijn gezin. Dit proces heeft me sterker gemaakt. Ik wil moeders in dezelfde situatie de kracht geven om hulp te zoeken. Daar had ik vroeger niet van durven dromen.”

Tekst: Linda Smolders

Sorry

De versie van de browser die je gebruikt is verouderd en wordt niet ondersteund.
Upgrade je browser om de website optimaal te gebruiken.