De band tussen broers en zussen is er een voor het leven. Daarom vangen we ze samen in één gezinshuis of pleeggezin op als hun ouders tijdelijk niet voor ze kunnen zorgen. Zo vinden kinderen in een onzekere periode steun bij elkaar en blijven de familierelaties intact. Tarik en Christiaan vertellen waarom zij samen opgroeien met hun broertjes en zusjes belangrijk vinden.
Christiaan* (18): ‘Mijn broertje woont helaas niet meer bij mij’
Christiaan: “Dit is mijn derde pleeggezin. In de vorige twee woonde ik samen met mijn broertje, hij is vijf jaar jonger. Op een gegeven moment zijn we overgeplaatst, omdat het (weer) niet goed ging. Mijn broertje woont nu helaas ergens anders. Dat vonden de hulpverleners beter. Hij had meer regels nodig en paste niet in een ‘gewoon’ gezin. Ik mis hem, maar hij is gelukkig wel in de buurt. Wij hebben een ijzersterke band. We zien elkaar vaak en meestal komt hij naar mij toe. Dan gaan we trampoline springen in de tuin of naar de film. Ik kijk ook vaak bij zijn voetbalwedstrijden. Verder gaan we altijd samen op familiebezoek. Ik vind het belangrijk om mijn familie te kennen. Dan voel je je niet verloren.”
Tarik* (14): ‘Ik zou willen dat mijn zusje hier kon komen’
Tarik: “Ik woon met mijn broertje in een pleeggezin. Hij is een jaar jonger dan ik. We zijn meteen na onze geboorte uit huis geplaatst en in het gezin gekomen waar we nog steeds wonen. We zijn familie en van hetzelfde bloed. We lijken zo veel op elkaar dat ze op school vaak vragen of we een tweeling zijn. Dat vind ik grappig. Ik zorg een beetje voor hem. Dan zeg ik: ‘doe dit of dat maar niet’.”
Ik zou hem heel erg missen als we niet in hetzelfde gezin konden wonen. We gamen vaak samen, en we stoeien en boksen bijna elke dag. We zijn allebei heel druk en worden om dezelfde dingen boos. Vorig jaar hebben we een zusje gekregen. Zij kon ook niet bij onze moeder blijven. Ik vond het erg dat ze niet hebben gevraagd of ze bij ons mocht komen. Ze woont in een ander gezin. Mijn broertje en ik gaan soms naar haar toe. Ik vind haar lief en ze voelde meteen als mijn zusje toen ik haar voor het eerst zag. Ik zou het liefst willen dat zij ook bij ons kan wonen.”
*Om privacyredenen zijn de namen en afbeeldingen van de geïnterviewde kinderen veranderd.
